Bir gün bir hörümçək
bərk sürüşərək,
Dığırlandı yerə
dəydi kətilə.
Kətil yerə düşdü –
taxtaları deşdi,
Döşəmə yırğalandı –
və ev dağıldı.
Evsə ucada, yamacda idi,
Birbaşa aşağı diyirləndi.
Tappıltıyla çaya düşdü,
Şişdi çay daşqına döndü,
Ətrafda nə varsa gömdü.
Dərələr və dağları,
Ağaclar və daşları,
Evləri, hasarları,
Uddu hər şeyi sular,
Acgöz, qorxunc dalğalar.
Dalğalar qoynunda üzür bir budaq,
Gəlin bu budağa yaxından baxaq.
Oturub orda o fağır hörümçək,
Sürüşüb yıxılan ağır hörümçək.
Köksünü ötürür, büzüşür, qorxur,
Hərdən də əzdiyi dizini ovur.
Tag Archives: uşaqlar üçün
KÖMƏKÇİ
Anamız bu gün işdədir, İşdədir böyük qardaşım. - Gör bir işin nə qədərdir, Deyir mənə qonşularım. Bir işdən yapışım dedim, Birdən anamız gec gələr. Nahara qoy nəsə edim, O isə bir az dincələr. Qoymaram yorulsun anam, Tək gətirrəm odunları. Çalışıb hazırlayaram, Əsl aşpaztək naharı. Qab-qacaqları sürtərəm, Təmizlərəm hər bir yeri. Bir-bir yerinə düzərəm, Oyuncaq və dəftərləri. «Fəxrimizsən, bir dənəsən» Deyəcək anam, qardaşım. «Bu evin sahibi sənsən, Olsa da boyun bir arşın»